Qwa mać, muszę tu się wyżyć na blogu, bo .... szlak mnie trafi inaczej

„Najważniejsze jest napięcie. Rośnie, chociaż to niemożliwe. To się nie zdarza normalnie, a jednak się zdarzyło. To trwa.”

- Anna Nasiłowska

 

 

Szlak mnie normalnie trafia od czasu do czasu. Dziś jest właśnie ten dzień. Tak wypadło, to niczyja wina. Mam chociaż ten blog, na którym m ogę sobie ponarzekać, chociaż nie zawsze bez konsekwencji. Ostatnimi czasy musiałam skasować mojego bloga, bo siostra ze szwagrem przez moje głupie i nieprzemyślane zachowanie przeczytali niepochlebne dla nich posty i obrazilin się. Ostatnio mam prawie codzienne napady jedzeniowe i sporo przytyłam. A jem, bo jestem w życiu nieszczęsliwa. Nie umiem na to nic poradzić, że jest mi źle. Nie umiem sama zamieszkać, żyję w ciasnym mieszkaniu z wiecznie awanturującymi się rodzicami, nie mam żadnych znajomych, wszędzie chodzę sama, faceci, których poznaję to albo socjopaci, albo nieuki i ciamajdy życiowe. Dziś jeszcze moja matka jest szczególnie nie do wytrzymania. Ciągle coś mnie boli, a to brzuch, a to głowa, mam złe wyniki, nie wiadomo z jakiego powodu, problemy skórne i inne. Wiem, wiem, jestem grzesznicą, ponieważ narzekam w sytuacji dla innych komfortowej. Mam mieszkanie, stały dochód bez konieczności pracy, nie mam patologicznego męża i dorastających dzieci, kredytów i innych obciążeń, ani stwierdzonych poważnych chorób. Robię co chcę... Tak, tak, srak... Wiem, ale i tak jestem nieszczęsliwa... :((( Co mam zrobić? Nie umiem tego zmienić w sobie.... Qwa.... Jeba.... świat.... Pier.....lajf.