W szkolnej ławie...

Wiesław Myśliwski

Czy skończyłem jakąś szkołę, pyta pan? To zależy, co pan rozumie przez szkołę. Według mnie skończyłem niejedną, choć nie mam żadnych świadectw. Bo też żeby coś umieć, czy musi się latami siedzieć w ławce? Wystarczy, że chce się umieć.

W sobotę po długiej przerwie ponownie zasiadłam w szkolnej ławie, hehe. Uczę się w Studium Policealnym na kierunku technik weterynarii. Sama nie wiem po co mi ta szkoła, ukończyłam już w moim 40-letnim życiu szereg szkół, nie tylko podstawowych... ;))) i jakoś nie pracuję w żadnym z zawodów, a wykształcenie wcale nie pomaga mi w znalezieniu wymarzonej pracy. Jednak poszłam, żeby coś robić, wydaje mi się, że człowiek nie może żyć bez działania i pracy, jakiejkolwiek. Inaczej życie traci sens i staje się beznadziejne, przynajmniej tak jest w moim przypadku. Szkoła do tanich nie należy, ale po to poszłam pracować do siostry. Materiału do opanowania jest od zarąbania, biologia, biochemia, genetyka... Przyznam, że trudne to dla mnie i będzie wymagało zakuwu. Zajęcia trwają po 9 godzin, wysiadła mi przez weekend ręka od nieustannego , szybkiego pisania. Towarzysko - bez szans... Jestem najstrasza, następna osoba wiekowo w kolei po mnie ma chyba 28 lat... Reszta młode dziunie po maturze, mogłabym być ich mamusią i ... dwóch chłopaków. Z tymi jedynie trochę rozmawiam... Szczerze mówiąc jestem trochę zawiedziona towarzystwem, jestem tam chyba postrzegana jako dinozaur i panny z lekka mnie unikają. Chociaż wiedziałam, że tak będzie... Ale człek ma zawsze głupią nadzieję... Ogólnie jednak mam jakiś cel do realizacji i zajęcie w postaci nauki, obym nie uległa stresowi, panika ogarniała mnie już na pierwszych zajęciach i żeby mi znów łyse placki na głowie się nie porobiły, co w przeszłości miało miejsce. Na ksiązki wydałam już około 200 zł, a to chyba jeszcze nie koniec, na szkołę na razie 400 zł, ale co miesiąc pójdzie 200 zł i za wakacje po 100 zł za miesiac. Ale nie ma nic za darmo...
Zrodziło się też pierwsze marzenie...chciałabym mieć hotel dla psów. Mam działkę na wsi, 60 km za Gdańskiem, ale sama nie dam rady tego zrealizować. Przede wszystkim niezbędny jest samochód, bo bez transportu nie ma szans. Ja niestety jestem niewyuczalna jeżeli chodzi o prowadzenie pojazdu. Musiałabym mieć współpracownika, najlepiej faceta umiejącego zręcznie coś zrobić fizycznie, coś zbudować, naprawić, takiego majsterklepkę. I stroniącego od alkoholu, z wiadomych powodów. Heh, ale gdzie takiego znaleść...