Niechciany adorator.

Mam od dwóch lat znajomego w sieci. Myslę, że taki internetowy kontakt z tą osobą mi całkowicie wystarcza.  Dowiaduje sie notorycznie od niego, ze on jest we mnie strasznie zakochany. Ja nie jestem absolutnie w nastroju na angażowanie się we flirt z nim i mówię mu wprost, że pozostanie zawsze dla mnie kolegą. Do niego to po prostu nie dociera. Mam wrażenie, że ma jakieś zaburzenia emocjonalne, skoro twierdzi, iż ja kiedyś tam przekonam się do niego i zamieszkamy razem. Różni nas poziom intelektualny, poglądy, zainteresowania, on właściwie nigdy nie pamięta, jakie są moje bieżące problemy i przekonania na różne sprawy. Jest niezwykle zadufany w sobie i uważa, że to iż go nie chcę to jedynie moja zła wola. W nocy przysyła mi esemy miłosne i rozważania o wspólnej przyszłości. Ręce mi opadają... Chciałabym mieć z nim kontakt, jest mi potrzebny jako kolega, znajomy, może nawet przyjaciel. Niestety facet przeszło pięćdziesięcioletni nie rozumie, iż pokochać kogoś nie da się na zawołanie.